what's real and going on below

nastrój: nadal dziwny
słucham: "Hallelujah" Leonard Cohen



Pytasz dlaczego jestem smutna?
Zdałam sobie sprawę, że już prawie nie rozmawiamy. Jak to możliwe, że tak mało wiesz o tym, co się u mnie dzieje i wciąż powtarzasz to jedno zdanie? Jak to możliwe, że nie potrafię z tobą rozmawiać tak jakbym chciała? Ja naprawdę lubię rozmawiać. Jak to możliwe, że spędzamy tyle czasu razem, nie zamieniając słowa?

Muszę podziękować H. za polcenie serialu, który okazał się być czymś więcej niż marnowaniem czasu.
Podobnie jak Matty i Jenna ja też mam chyba problem z kolejnością wydarzeń, tylko, że w tym świecie to ja byłabym Mattym. To straszne, gdy sobie uświadamiasz taką rzecz, gdy widzisz jak twoje decyzje działaja na innych, gdy zło nabiera realnych kształtów. Byłam wtedy trochę podła, później byłam nawet niewyobrażalnie podła i chciałam o tym zapomnieć. Łatwo jest mi zapominać. Zarówno własne błędy, jak i cudze. Jestem łatwa jak mama Jenny, wystarczy szczerze mnie przeprosić i przytulić, a wszystko będzie lepiej. Czasem myślę, że to nie jest dla mnie zbyt dobre, ale nie czyni ze mnie już takiej suki. Choć może trzymanie w sobie wszystkich żali czyni mnie nieszczęśliwą. Wiem, że mnie kochasz, ale czasem po prostu nie jestem tego pewna.
Wiesz, że kot może umrzeć po zjedeniu czekolady?
Wiesz, że w Tjlandi mężczyzna poślubił ukochaną, mimo że zginęła kilka dni przed ślubem?
Wiesz, że ludzie robia sobie tatuaże z prochów zmarłych bliskich?
Porozmawiajmy o tym, żę też chcę to umieć.
Poleżmy na podłodze i porozmawiajmy. O czymkolwiek.
O nas.